چند تكنيك ساده براي اين‌كه كودكان را تنبيه نكنيم!
بهتر است به جاي تنبيه كردن كودك، او را براي انجام اعمال خوبش مورد تحسين و تشويق قرار بدهيد. در اين حالت به طور ناخودآگاه متوجه مي‌شود با انجام كارهاي خوب، چقدر مورد توجه پدر و مادر است و بر عكس با اذيت كردن و بهانه گرفتن از يكسري مزايا محروم مي‌شود و هم خود و هم پدر و مادرش از اين وضع خوشحال و راضي نيستند…
با اين عمل، كودك به تدريج تشويق مي‌شود رفتارش را متعادل كرده تا بيشتر مورد لطف و محبت والدين خود قرار گيرد. بنابراين براي اين‌كه بتوانيد از اين روش تربيتي حداكثر استفاده را ببريد بايد او را همواره به خاطر كارهاي خوبش مورد تشويق قرار دهيد تا به تدريج رفتار درست در او دروني شود.
– نشاندن او بر روي صندلي مخصوص:
براي كودكتان توضيح دهيد اگر كار بد انجام دهد، چند دقيقه او را روي صندلي مخصوص مي‌نشانيد. براي كودك زير دو سال كه به خوبي متوجه صحبت‌هاي شما نمي‌شود، مي‌توانيد با زبان اشاره ارتباط برقرار كنيد. به عنوان مثال اگر كودك يك ساله شما به سمت پريز برق مي‌رود، او را بغل كنيد و با دست و حركات سر به او بگوييد: “نه، خطرناك است.” بعد از چند بار او متوجه مي‌شود و ديگر سراغ آن نمي‌رود. بعد از دو سالگي شما مي‌توانيد وقتي كار اشتباهي انجام داد، علاوه بر اين‌كه او را به طور شفاهي متوجه كارش مي‌كنيد، بر روي صندلي مخصوصي نيز بنشانيد. اگر احساس كرديد از اين كار مي‌ترسد مي‌توانيد او را مدتي كنار خود بنشانيد. ولي او بايد متوجه شود كه اين عمل به دليل كار نادرستش بوده است. يادتان باشد اين صندلي فقط مخصوص همين كار است، در موارد ديگر سعي كنيد از اين صندلي استفاده نكنيد. او به مرور زمان ارتباط بين رفتار بد و نشستن روي صندلي را متوجه مي‌شود.
با ارتباط كلامي، راحت‌تر مي‌توانيد منظور خود را به كودكتان منتقل كنيد. در دو سالگي، اغلب كودكان ارتباط بين رفتار بد و نشستن بر روي صندلي را به خوبي درك مي‌كنند. با افزايش سن كودك، بيشتر مي‌توانيد براي او در اين باره توضيح دهيد. اين موضوع در مورد همه كودكان به يك صورت نيست. به عنوان مثال “لورن” دختر دومم چون مرتب شاهد نشستن خواهرش روي صندلي مخصوص بود، با اين عمل آشنايي كامل داشت. اگر هم كار نادرستي انجام مي‌داد، فقط كافي بود با نگاه كردن در چشم‌هايش او را متوجه رفتارش بكنيم. بنابراين همه كودكان به يك صورت نيستند، براي هر كودكي روش خاصي مورد نياز است.
مواقعي كه بيرون از منزل هستيد:حتي اگر بيرون از منزل هستيد و رفتار نادرستي از كودكتان سر زد، مي‌توانيد به همين صورت با او رفتار كنيد.
به عنوان مثال اگر در فروشگاه، و يا پارك هستيد و كودكتان رفتار بدي از خود نشان داد، او را روي يك صندلي يا نيمكتي بنشانيد تا كاملا متوجه كار نادرستش بشود. بنابراين همواره در تربيت كودكتان ثابت قدم باشيد.
– مدت زمان تنها ماندن او طولاني نباشد:
بعد از اين‌كه كودكتان رفتار بدي از خود نشان داد، فورا او را روي صندلي مخصوصي بنشانيد و يا اگر بزرگ‌تر بود او را به اتاقش بفرستيد تا او راحت‌تر متوجه منظور شما بشود. بهتر است از قبل براي او توضيح دهيد كه چه كاري خوب و چه كاري بد است. اگر باز هم به صحبت‌هاي شما توجهي نكرد او را سرزنش نكنيد و نگوييد: “هزار بار به تو گفتم اين كار را نكن. پس حالا برو و تا نگفتم از اتاقت بيرون نيا.” با اين عمل باعث مي‌شويد او عصباني و خشمگين شود و با شما مقابله به مثل كند. مدت زماني كه او را روي صندلي مخصوص مي‌نشانيد و يا او را به اتاقش مي‌فرستيد، نبايد زياد طولاني باشد. سعي كنيد براي هر كار اشتباهي يك زمان مشخصي را تعيين كنيد. به عنوان مثال اگر لگد زد، پنج دقيقه او را به اتاقش بفرستيد، اگر حرف بد زد شش دقيقه و …
– سكوت كنيد:
كودك بايد ياد بگيرد وقتي به او مي‌گوييد به اتاقت برو، داد و فرياد راه نيندازد و خيلي راحت اشتباه خود را بپذيرد. شما نيز نبايد او را سرزنش كرده و صحبت‌هاي خود را تكرار كنيد. اگر هم نياز بود به كودكتان موردي را گوشزد كنيد، آن را در وقت مشخصي كه كاملا آمادگي دارد، انجام دهيد. تا بتوانيد نتيجه بهتري بگيريد.
– ساعت تنظيم كنيد:
زمان براي كودكان زير سه سال معنا و مفهومي ندارد. مثلا اگر بگوييد دو دقيقه به اتاقت برو. او متوجه زمان نمي‌شود. بنابراين بهتر است تايمر يا ساعت زنگ‌داري را تنظيم كنيد تا سر موقع زنگ بزند. بعد از شنيدن صداي زنگ، نياز نيست به كودك بگوييد حالا مي‌تواني كار ديگري انجام دهي. بگذاريد خودش تصميم بگيرد. او با اين عمل به تدريج متوجه منظور شما مي‌شود و اشتباهاتش كاهش مي‌يابد.